အရူးတပိုင္းျဖစ္ေနေသာ ဂ်ိန္းန္ သင္းအုပ္ဆရာႏွင့္စကားေျပာျခင္း

ငါလမ္းမွာသင္းအုပ္ဆရာနဲ ့ဆံုတယ္

သူက အသင့္ရင္သားေတြဟာျပားခ်ပ္လို ့တြဲလြဲက်ေနျပီ

ေသြးေၾကာေတြဟာလည္းမၾကာမွီခန္းေျခာက္ေတာ့မည္

ဒီညစ္ႏြမ္းစုတ္ျပတ္တဲ့ေနရာအစား ေကာင္းကင္ဘံုျခံ၀န္းမွာေနပါေတာ့တဲ့။


ေျပျပစ္ျခင္းဟာစုတ္ျပတ္ျခင္းရဲ ့အေဆြအမ်ိဳးပါေလ

ေျပျပစ္ျခင္းအတြက္ညစ္ႏြမ္းျခင္းရွိရသည္ လို ့ငါေအာ္လိုက္တယ္။

ငါ့မိတ္ေဆြေတြေသကုန္ၾကျပီဆိုတဲ့ အမွန္တရားကို

ဘယ္ကုတင္ ဘယ္အုတ္ဂူမွ်မျငင္း။

မစြမ္းေသာကိုယ္၊ ဂုဏ္ယူဖြယ္ႏွလံုးသားတို ့နဲ ့သိခဲ့ရျခင္းပါ။


ခ်စ္မိျခင္းဟာအမ်ိဳးသမီးကို ဂုဏ္ေမာက္လို ့ေတာင့္ေနေစႏိုင္တယ္

သို ့ေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းဟာသူ ့ရဲ ့ျခံ၀န္းကိုလူသားရဲ ့အညစ္အေၾကးစြန္ ့ရာေနရာမွာတူးေဖၚတယ္။

ဒါေၾကာင့္မခံစားမဆုတ္ျဖဲပဲနဲ ့ဘယ္အရာမွ မျဖစ္လာႏိုင္ပါ သင္းအုပ္ဆရာ။

(W.B Yeats ၏ Crazy Jane talks with Bishop ကိုဘာသာျပန္သည္)

Crazy Jane talks with Bishop

I met the Bishop on the road
And much said he and I.
'Those breasts are flat and fallen now,
Those veins must soon be dry;
Live in a heavenly mansion,
Not in some foul sty.'

'Fair and foul are near of kin,
And fair needs foul,' I cried.
'My friends are gone, but that's a truth
Nor grave nor bed denied,
Learned in bodily lowliness
And in the heart's pride.

'A woman can be proud and stiff
When on love intent;
But Love has pitched his mansion in
The place of excrement;
For nothing can be sole or whole
That has not been rent.'

ဘိုင္ဇမ္တီယမ္သို ့ရြက္လႊင့္ျခင္း

လူအိုမ်ားအတြက္တိုင္းျပည္မရွိ

လူငယ္ေတြကေတာ့လက္ခ်င္းယွက္လို ့

ငွက္ေတြ … မ်ိဳးတုန္းေတာ့မယ့္ငွက္ေတြက သီခ်င္းေတြက်ဴးရင့္လို ့

ေႏြရာသီ တစ္ေလွ်ာက္ ဆယ္လမြန္တို ့ေရတံခြန္ေတြ၊ ငါးကြန္းရွုပ္အျပည့္နဲ ့ပင္လယ္ေတြ

ငါးေတြ၊ အသားေတြ၊ ၾကက္ဘဲေတြ သားေပါက္ၾက ။ ေမြးၾက ။ ေသၾက။

ရစ္မွုးေစတဲ့ဂီတမွာတြယ္မိေနၾကလို ့

မအိုမင္းတတ္တဲ့အရာ-အသိပညာအထိမ္းအမွတ္ကိုမ်က္ကြယ္ျပဳၾကတယ္

သက္ရင့္သူဟာအေရးမပါေတာ့

သူ ့ရဲ ့အသက္၀တ္ရံုေပၚကအစုတ္အျပဲေတြအတြက္ ႏွလံုးသားကလက္ခုပ္တီးလို ့

သီခ်င္းကိုေအာ္လို ့မသီဆိုရင္ … သစ္ေခ်ာင္းေပၚကအ၀တ္စုတ္တစ္ခုပါေလ

သီခ်င္းသင္ရာေက်ာင္းလဲမရွိေတာ့ ကိုယ့္ခမ္းနားမွု အထိမ္းအမွတ္ကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ဖို ့

ငါရြက္လႊင့္ခဲ့သည္ ၾကီးျမတ္ေသာျမိဳ ့ ဘိုင္ဇမ္တီယမ္။

ေရႊမွန္စီခ်ပ္ေတြထဲကလို ဘုရားသခင္ရဲ ့သန္ ့ရွင္းေသာမီးလ်ံတြင္ရပ္ေနၾကေသာပညာရွိတို ့

လည္ပတ္ေတာက္ပေနတဲ့သန္ ့ရွင္းေသာမီးလွ်ံကထြက္လာလို ့

အကြ်န္ ့ကိုသီခ်င္းသင္ေသာဆရာမ်ားျဖစ္လွည့္ပါ။

မသိလို ့မဟုတ္ ..

ျဖစ္ခ်စ္စိတ္ေတြမ်ားလြန္းေသာ ေသအဲ့ဆဲဆဲသတၲ၀ါမွာခ်ည္ထားတဲ့ အကြ်န္ ့ႏွလံုးကိုဖမ္းစားပါ။ လက္ရာေျမာက္လွတဲ့အဆံုးမဲ့ေနရာကိုေခၚသြားပါ။

ငါ့ရဲ ့ရုပ္ခႏၶာကိုဘယ္အခါမွ သဘာ၀တရားကေနမယူေတာ့။

ဂရိပန္းထိမ္ဆရာ တူနဲ ့ရုိက္ထားေသာေရႊ၊ ကြပ္ထားေသာေရႊ နဲ ့ခႏၶာကိုယ္ကိုရခဲ့ရင္ေတာ့

အိပ္ငိုက္လုျပည္ေထာင္ရွင္ကိုေဖ်ာ္ေျဖဖို ့ေရႊသစ္ကိုင္းမွာထိုင္လို ့ ဘိုင္ဇမ္တီရမ္ရဲ ့ အရွင္နဲ ့ၾကင္ရာေတာ္မ်ားသို ့ ျဖစ္ျပီးေသာ၊ ျဖစ္ေနေသာ၊ ျဖစ္လုေသာ အရာမ်ားရဲ ့ သီခ်င္းကိုဆိုမယ္။

(Sailing to Byzantium by W.B Yeat ကိုဘာသာျပန္သည္။)

Sailing to Byzantium

That is no country for old men. The young
In one another's arms, birds in the trees
- Those dying generations - at their song,
The salmon-falls, the mackerel-crowded seas,
Fish, flesh, or fowl, commend all summer long
Whatever is begotten, born, and dies.
Caught in that sensual music all neglect
Monuments of unageing intellect.

An aged man is but a paltry thing,
A tattered coat upon a stick, unless
Soul clap its hands and sing, and louder sing
For every tatter in its mortal dress,
Nor is there singing school but studying
Monuments of its own magnificence;
And therefore I have sailed the seas and come
To the holy city of Byzantium.

O sages standing in God's holy fire
As in the gold mosaic of a wall,
Come from the holy fire, perne in a gyre,
And be the singing-masters of my soul.
Consume my heart away; sick with desire
And fastened to a dying animal
It knows not what it is; and gather me
Into the artifice of eternity.

Once out of nature I shall never take
My bodily form from any natural thing,
But such a form as Grecian goldsmiths make
Of hammered gold and gold enamelling
To keep a drowsy Emperor awake;
Or set upon a golden bough to sing
To lords and ladies of Byzantium
Of what is past, or passing, or to come.

ဆယ္လီပန္းျခံထဲမွာ

ဆယ္လီပန္းျခံထဲမွာခ်စ္သူနဲ ့အတူေတြ ့ခဲ့ရ
ႏွင္းပြင့္လိုျဖဴတဲ့ေျခဖ၀ါးေလးေတြနဲ ့ဆယ္လီပန္းျခံကိုသူျဖတ္လာခဲ့
ခ်စ္ျခင္းကိုစိတ္မေလးပါနဲ ့ သစ္ပင္ဆိုသစ္ရြက္ေတာ့ရွိေနမွာပါတဲ့
ငယ္ရြယ္ရူးသြပ္တဲ့ငါ လက္မခံႏိုင္ခဲ့

ျမစ္နံေဘးကလြင္ျပင္မွာခ်စ္သူနဲ ့အတူရပ္ခဲ့ၾက
ႏွင့္ပြင့္လိုျဖဴတဲ့လက္ဖ၀ါးေလးေတြကို ငါ့ပုခံုးေပၚမွာသူတင္တယ္
ဘ၀အတြက္ရင္မေလးပါနဲ ့ ေရတံခါးမွာမွာရွင္ေနတဲ့ျမက္ပင္ေတြလိုပါတဲ့
ငယ္ရြယ္ရူးသြပ္ျပီး လက္မခံႏိုင္ခဲ့တဲ့ငါ အခုေတာ့မ်က္ရည္မ်ားစြာနဲ ့ပါ။

(Down by the Salley Gardens by W.B Yeats ကိုဘာသာျပန္သည္)

Down by the salley gardens

Down by the salley gardens my love and I did meet;

She passed the salley gardens with little snow-white feet.

She bid me take love easy, as the leaves grow on the tree;

But I, being young and foolish, with her would not agree.

In a field by the river my love and I did stand,

And on my leaning shoulder she laid her snow-white hand.

She bid me take life easy, as the grass grows on the weirs;

But I was young and foolish, and now am full of tears.