နင္ငါ့ကိုေမ့သြားရင္

   

နင္ငါ့ကိုေမ့သြားရင္

ငါမင္းကိုတစ္ခုသိေစခ်င္တယ္
မင္းသိပါတယ္
တကယ္လို ့ တျဖည္းျဖည္းလႊမ္းျခံဳတဲ့ ရြက္ေၾကြခ်ိန္ ျပတင္းေပါက္ကေန
သစ္ကိုင္းအနီေပၚက လမင္းကို ငါေတြ ့လိုက္ရင္
တကယ္လို ့ဆုပ္ကိုင္မရတဲ့ မီးေတာက္နားက ျပာမွုံေတြ
ဒါမွမဟုတ္ အေရျပားတြန္ ့ေနတဲ့ သစ္လံုး ကိုထိၾကည္ ့မယ္ဆို
ဒါေတြအားလံုးငါ့ကိုမင္းဆီသယ္ေဆာင္လာမွာေပါ့။

ရွိေနတဲ့အရာအားလံုးေပါ့
အနံ ့ အလင္းေရာင္ သတၱဳ
အားလံုးဟာ
မင္းရွိရာကြ်န္းဆီသယ္ေဆာင္ေသာ
ေလွငယ္ေလးေတြပါ။

အခုေတာ့
မင္းငါ့ကိုတစ္ေျဖးေျဖးနဲ ့မခ်စ္ေတာ့ရင္
ငါနင့္ကိုတစ္ေျဖးေျဖးမခ်စ္ေတာ့ပါ။

မင္းငါ့ကိုရုတ္တရင္ေမ့သြားလို ့
ငါ့ကိုမရွာေတာ့တဲ့အခါ
ငါလည္းနင့္ကိုေမ့သြားေလာက္ပါျပီ။

ငါ့ဘ၀တေလွ်ာက္က ေလမွာလြင့္တဲ့ အလံေတြကို
ၾကာျပီးရူးသြပ္တယ္ထင္ရင္
ငါ့ႏွလံုးသား အျမစ္တည္ရာ ကမ္းေျခမွာထားခဲ့ေပါ့
အဲဒီေန ့အဲဒီအခ်ိန္ေတြကိုမွတ္ထားပါ။
ငါ ငါ့ရဲ ့လက္ေတြကိုေျမွာက္လို ့
ငါ့အျမစ္ေတြဟာေနရာသစ္ဆီသြားၾကလိမ့္မယ္။

ဒါေပမဲ့ တားဆီးမရတဲ့ခ်ိဳျမိန္ျခင္းေတြနဲ ့အတူ
နင္ဟာငါ့အတြက္လို ့နင္ထင္ခဲ့ရင္
ေနတိုင္းပန္းပြင့္ေတြက နင့္ႏွုတ္ခမ္းပါးေပၚတြယ္တက္လို ့
ငါ့ကိုရွာၾကရင္
ငါ့ခ်စ္သူ ငါ့ရဲ ့ပိုင္ဆိုင္ျခင္း
အစဥ္ျမဲေတာက္ေလာင္သာမီး ငါ့ဆီမွာ
ျငိမ္းမရ ေမ့မရေသာအရာမ်ားငါ့ဆီမွာ
မင္းရဲ ့အခ်စ္ေပၚမွာရွင္သန္ရျခင္းပါ ခ်စ္သူ
ငါ့ဆီကထြက္မသြားပဲ မင္းရဲ ့ရွင္သန္ခ်ိန္တိုင္းမင္း ရင္ခြင္မွာ။

Pablo Neruda ၏ If You Forget Me ကို Christopher Zaw Htut Win ဘာသာျပန္သည္။

Original Poem
                                                   If You Forget Me

I want you to know
one thing.

You know how this is:
if I look
at the crystal moon, at the red branch
of the slow autumn at my window,
if I touch
near the fire
the impalpable ash
or the wrinkled body of the log,
everything carries me to you,
as if everything that exists,
aromas, light, metals,
were little boats
that sail
toward those isles of yours that wait for me.

Well, now,
if little by little you stop loving me
I shall stop loving you little by little.

If suddenly
you forget me
do not look for me,
for I shall already have forgotten you.

If you think it long and mad,
the wind of banners
that passes through my life,
and you decide
to leave me at the shore
of the heart where I have roots,
remember
that on that day,
at that hour,
I shall lift my arms
and my roots will set off
to seek another land.

But
if each day,
each hour,
you feel that you are destined for me
with implacable sweetness,
if each day a flower
climbs up to your lips to seek me,
ah my love, ah my own,
in me all that fire is repeated,
in me nothing is extinguished or forgotten,
my love feeds on your love, beloved,
and as long as you live it will be in your arms
without leaving mine.

Pablo Neruda

အိမ္ထဲကအနိစၥ

သူတို ့ေခၚတာကေတာ့ေလျဖတ္ျခင္း

ငါတို ့ခ်စ္ရတဲ့ႏွစ္ေယာက္ တုန္ ့ဆိုင္းရင္း

အဲဒီတုတ္နဲ ့ရိုက္ခ်က္ကို

ပုဆိန္နဲ ့မ်က္ခံုးကိုခုတ္သလို

ေလာက ကေပ်ာက္ဆံုးသြား၊

ငါတို ့အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုခ်ိနဲ ့စြာစြန္ ့ခြာထား။

တေယာက္က ….

လက္လွမ္းမွီရာကေပ်ာက္ဆံုးတာ

ေရတြက္မိေတာ့ ငါးလၾကာ

စကားမေျပာႏိုင္၊ သူ ့အလွ၊

စဥ္းစားဥာဏ္၊ က်က္သေရ အားလံုးေပ်ာက္ရွခဲ့ရ။

သူ ့ရဲ ့မ်က္လံုးစိမ္းေတြက ငါတို ့တို ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနပံုဆို

ေမးေနသလို၊ သိေနသလို ၊ သူ ့ပိုင္ဆိုင္ျခင္းေတြလို ။

တညေတာ့သူ ေမ့ေမ်ာသြား။

သနားတတ္ျခင္းစက္သြားဘီးေတြက သူ ့ကိုျပန္ေခၚလာခဲ့ ထား။

တေျဖးေျဖး ဆံုးပါးသြား ေစခ်င္သည့္ပမာ။

အဲဒီလိုနဲ့ အခ်ိန္ေတာ္ၾကာ

ေနာက္ဆံုးေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့

သူလြတ္ေျမာက္သြားရွာေပါ့။

သိုးထိန္းေခြး ကံ က ပိုေကာင္းသည့္ပမာ

အဆင့္နိမ့္သတၱ၀ါ ျဖစ္ေပမယ့္သူ ့မွာ

တရက္သာခံစားရ

လူးလွိမ့္ ေမ့ေျမာသူ ့ဘ၀

အညိုေရာင္မ်က္၀န္းတစံုမွာ

အကူအညီေတာင္းခံေနသည့္ပမာ

သူ ့ကိုမတင္စားပြဲေပၚခ်

အသာကေလးပုတ္ေပးရ

ဘုရားစာေလးရြတ္ေပးေတာ့

သူ ့မွာလြတ္ေျမာက္ရရွာေပါ့။

  

Death in the Family

They call it stroke.
Two we loved were stunned
by that same blow of cudgel
or axe to the brow.
Lost on the earth
they left our circle
broken.


One spent five months
falling from our grasp
mute, her grace, wit,
beauty erased.
Her green eyes gazed at us
as if asking, as if aware,
as if hers. One night
she slipped away;
machinery of mercy
brought her back
to die more slowly.
At long last
she escaped.


Our collie dog
fared better.
A lesser creature, she
had to spend only one day
drifting and reeling,
her brown eyes
beseeching. Then she
was tenderly lifted,
laid on a table,
praised, petted
and set free.

                                  Julie Hill Alger

စကားေျပာရန္အခ်ိန္တန္

လမ္းေျပေျပထက္
သူ ့ျမင္းကိုအရွိန္သတ္လို ့
လွမ္းေခၚတဲ့ သူငယ္ခ်င္း

ရပ္မေနေတာ့တဲ့ငါ
ဆက္တူးရမဲ့ ကမူေတြကိုမၾကည့္ေနေတာ့
ျပန္သာေအာ္ထူးမိ။

ဘာတုန္း။

မျဖစ္ေသးတာ
စကားဖြဲ ့စရာအခ်ိန္ကနတၱိ

ေျမျပန္ ့မွာေပါက္ကာခ်
ေပါက္တူးကငါးေပရွည္
အသြားေတြကမိုးေပၚေထာင္

ေတြ ့ဖို ့ရာသူငယ္ခ်င္း
ေျခကိုေလးေလးဆြဲကန္ရင္း
ေက်ာက္စည္းရိုးဆီလွမ္းမိျခင္း

(A Time to Talk by Robert Front ကိုဘာသာျပန္သည္။)

အရူးတပိုင္းျဖစ္ေနေသာ ဂ်ိန္းန္ သင္းအုပ္ဆရာႏွင့္စကားေျပာျခင္း

ငါလမ္းမွာသင္းအုပ္ဆရာနဲ ့ဆံုတယ္

သူက အသင့္ရင္သားေတြဟာျပားခ်ပ္လို ့တြဲလြဲက်ေနျပီ

ေသြးေၾကာေတြဟာလည္းမၾကာမွီခန္းေျခာက္ေတာ့မည္

ဒီညစ္ႏြမ္းစုတ္ျပတ္တဲ့ေနရာအစား ေကာင္းကင္ဘံုျခံ၀န္းမွာေနပါေတာ့တဲ့။


ေျပျပစ္ျခင္းဟာစုတ္ျပတ္ျခင္းရဲ ့အေဆြအမ်ိဳးပါေလ

ေျပျပစ္ျခင္းအတြက္ညစ္ႏြမ္းျခင္းရွိရသည္ လို ့ငါေအာ္လိုက္တယ္။

ငါ့မိတ္ေဆြေတြေသကုန္ၾကျပီဆိုတဲ့ အမွန္တရားကို

ဘယ္ကုတင္ ဘယ္အုတ္ဂူမွ်မျငင္း။

မစြမ္းေသာကိုယ္၊ ဂုဏ္ယူဖြယ္ႏွလံုးသားတို ့နဲ ့သိခဲ့ရျခင္းပါ။


ခ်စ္မိျခင္းဟာအမ်ိဳးသမီးကို ဂုဏ္ေမာက္လို ့ေတာင့္ေနေစႏိုင္တယ္

သို ့ေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းဟာသူ ့ရဲ ့ျခံ၀န္းကိုလူသားရဲ ့အညစ္အေၾကးစြန္ ့ရာေနရာမွာတူးေဖၚတယ္။

ဒါေၾကာင့္မခံစားမဆုတ္ျဖဲပဲနဲ ့ဘယ္အရာမွ မျဖစ္လာႏိုင္ပါ သင္းအုပ္ဆရာ။

(W.B Yeats ၏ Crazy Jane talks with Bishop ကိုဘာသာျပန္သည္)

Crazy Jane talks with Bishop

I met the Bishop on the road
And much said he and I.
'Those breasts are flat and fallen now,
Those veins must soon be dry;
Live in a heavenly mansion,
Not in some foul sty.'

'Fair and foul are near of kin,
And fair needs foul,' I cried.
'My friends are gone, but that's a truth
Nor grave nor bed denied,
Learned in bodily lowliness
And in the heart's pride.

'A woman can be proud and stiff
When on love intent;
But Love has pitched his mansion in
The place of excrement;
For nothing can be sole or whole
That has not been rent.'

ဘိုင္ဇမ္တီယမ္သို ့ရြက္လႊင့္ျခင္း

လူအိုမ်ားအတြက္တိုင္းျပည္မရွိ

လူငယ္ေတြကေတာ့လက္ခ်င္းယွက္လို ့

ငွက္ေတြ … မ်ိဳးတုန္းေတာ့မယ့္ငွက္ေတြက သီခ်င္းေတြက်ဴးရင့္လို ့

ေႏြရာသီ တစ္ေလွ်ာက္ ဆယ္လမြန္တို ့ေရတံခြန္ေတြ၊ ငါးကြန္းရွုပ္အျပည့္နဲ ့ပင္လယ္ေတြ

ငါးေတြ၊ အသားေတြ၊ ၾကက္ဘဲေတြ သားေပါက္ၾက ။ ေမြးၾက ။ ေသၾက။

ရစ္မွုးေစတဲ့ဂီတမွာတြယ္မိေနၾကလို ့

မအိုမင္းတတ္တဲ့အရာ-အသိပညာအထိမ္းအမွတ္ကိုမ်က္ကြယ္ျပဳၾကတယ္

သက္ရင့္သူဟာအေရးမပါေတာ့

သူ ့ရဲ ့အသက္၀တ္ရံုေပၚကအစုတ္အျပဲေတြအတြက္ ႏွလံုးသားကလက္ခုပ္တီးလို ့

သီခ်င္းကိုေအာ္လို ့မသီဆိုရင္ … သစ္ေခ်ာင္းေပၚကအ၀တ္စုတ္တစ္ခုပါေလ

သီခ်င္းသင္ရာေက်ာင္းလဲမရွိေတာ့ ကိုယ့္ခမ္းနားမွု အထိမ္းအမွတ္ကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ဖို ့

ငါရြက္လႊင့္ခဲ့သည္ ၾကီးျမတ္ေသာျမိဳ ့ ဘိုင္ဇမ္တီယမ္။

ေရႊမွန္စီခ်ပ္ေတြထဲကလို ဘုရားသခင္ရဲ ့သန္ ့ရွင္းေသာမီးလ်ံတြင္ရပ္ေနၾကေသာပညာရွိတို ့

လည္ပတ္ေတာက္ပေနတဲ့သန္ ့ရွင္းေသာမီးလွ်ံကထြက္လာလို ့

အကြ်န္ ့ကိုသီခ်င္းသင္ေသာဆရာမ်ားျဖစ္လွည့္ပါ။

မသိလို ့မဟုတ္ ..

ျဖစ္ခ်စ္စိတ္ေတြမ်ားလြန္းေသာ ေသအဲ့ဆဲဆဲသတၲ၀ါမွာခ်ည္ထားတဲ့ အကြ်န္ ့ႏွလံုးကိုဖမ္းစားပါ။ လက္ရာေျမာက္လွတဲ့အဆံုးမဲ့ေနရာကိုေခၚသြားပါ။

ငါ့ရဲ ့ရုပ္ခႏၶာကိုဘယ္အခါမွ သဘာ၀တရားကေနမယူေတာ့။

ဂရိပန္းထိမ္ဆရာ တူနဲ ့ရုိက္ထားေသာေရႊ၊ ကြပ္ထားေသာေရႊ နဲ ့ခႏၶာကိုယ္ကိုရခဲ့ရင္ေတာ့

အိပ္ငိုက္လုျပည္ေထာင္ရွင္ကိုေဖ်ာ္ေျဖဖို ့ေရႊသစ္ကိုင္းမွာထိုင္လို ့ ဘိုင္ဇမ္တီရမ္ရဲ ့ အရွင္နဲ ့ၾကင္ရာေတာ္မ်ားသို ့ ျဖစ္ျပီးေသာ၊ ျဖစ္ေနေသာ၊ ျဖစ္လုေသာ အရာမ်ားရဲ ့ သီခ်င္းကိုဆိုမယ္။

(Sailing to Byzantium by W.B Yeat ကိုဘာသာျပန္သည္။)

Sailing to Byzantium

That is no country for old men. The young
In one another's arms, birds in the trees
- Those dying generations - at their song,
The salmon-falls, the mackerel-crowded seas,
Fish, flesh, or fowl, commend all summer long
Whatever is begotten, born, and dies.
Caught in that sensual music all neglect
Monuments of unageing intellect.

An aged man is but a paltry thing,
A tattered coat upon a stick, unless
Soul clap its hands and sing, and louder sing
For every tatter in its mortal dress,
Nor is there singing school but studying
Monuments of its own magnificence;
And therefore I have sailed the seas and come
To the holy city of Byzantium.

O sages standing in God's holy fire
As in the gold mosaic of a wall,
Come from the holy fire, perne in a gyre,
And be the singing-masters of my soul.
Consume my heart away; sick with desire
And fastened to a dying animal
It knows not what it is; and gather me
Into the artifice of eternity.

Once out of nature I shall never take
My bodily form from any natural thing,
But such a form as Grecian goldsmiths make
Of hammered gold and gold enamelling
To keep a drowsy Emperor awake;
Or set upon a golden bough to sing
To lords and ladies of Byzantium
Of what is past, or passing, or to come.

ဆယ္လီပန္းျခံထဲမွာ

ဆယ္လီပန္းျခံထဲမွာခ်စ္သူနဲ ့အတူေတြ ့ခဲ့ရ
ႏွင္းပြင့္လိုျဖဴတဲ့ေျခဖ၀ါးေလးေတြနဲ ့ဆယ္လီပန္းျခံကိုသူျဖတ္လာခဲ့
ခ်စ္ျခင္းကိုစိတ္မေလးပါနဲ ့ သစ္ပင္ဆိုသစ္ရြက္ေတာ့ရွိေနမွာပါတဲ့
ငယ္ရြယ္ရူးသြပ္တဲ့ငါ လက္မခံႏိုင္ခဲ့

ျမစ္နံေဘးကလြင္ျပင္မွာခ်စ္သူနဲ ့အတူရပ္ခဲ့ၾက
ႏွင့္ပြင့္လိုျဖဴတဲ့လက္ဖ၀ါးေလးေတြကို ငါ့ပုခံုးေပၚမွာသူတင္တယ္
ဘ၀အတြက္ရင္မေလးပါနဲ ့ ေရတံခါးမွာမွာရွင္ေနတဲ့ျမက္ပင္ေတြလိုပါတဲ့
ငယ္ရြယ္ရူးသြပ္ျပီး လက္မခံႏိုင္ခဲ့တဲ့ငါ အခုေတာ့မ်က္ရည္မ်ားစြာနဲ ့ပါ။

(Down by the Salley Gardens by W.B Yeats ကိုဘာသာျပန္သည္)

Down by the salley gardens

Down by the salley gardens my love and I did meet;

She passed the salley gardens with little snow-white feet.

She bid me take love easy, as the leaves grow on the tree;

But I, being young and foolish, with her would not agree.

In a field by the river my love and I did stand,

And on my leaning shoulder she laid her snow-white hand.

She bid me take life easy, as the grass grows on the weirs;

But I was young and foolish, and now am full of tears.

ႏွင္းမွုန္ၾကားမွာေတြေ၀မိျခင္း

က်ီးကန္းေတြေအာ္သံ
မွန္မွန္ၾကားေနရတဲ့ ဒီအခန္း
ငါလြမ္းျပီး ပိတ္မိေနတယ္။
မွားျခင္းမွန္ျခင္း မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းက
ငါ့ရင္ဘတ္ကိုကန္ ့လန္ ့ျဖတ္လို ့
မခ်ိဳျမိန္တဲ့ခ်စ္သူ ့စကား
နားထဲမွာပဲ့တင္ထပ္လို ့
အလႊာေပါင္းမ်ားစြာရစ္ဖြဲ ့သီ။
ဒီရာသီ ဒီေဆး မတည့္ေသးေတာ့လည္း
ဒီေဆာင္းထဲမွာခံဦးေပါ့။
ရင္နာတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ ့ေမွ်ာ္လင့္သူ
ထပ္တူမက်တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ
ကံဆိုးေတြေက်ပါေစေတာ့
ဘုရားမွာဆုေတာင္းဖူးတာလဲမျပည့္
ေန ့ေတြမွာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနရတဲ့ေကာင္ပါ။
ခ်စ္သူနဲ ့သီခဲ့ဖူးေသာကဗ်ာကိုျပန္ဆိုရင္း
ဒီႏွင္းမွုန္ၾကားမွာေတြေ၀မိျခင္း။